Joko-ekintza

Jokamolde honetan,1x1 aurkako egoera ez zen txapelketetan jokatzen horregatik 2X2-ren aurkako egoeran bakarrik hitz egingo dugu.Aurrelariek sakatzen zuten eta espazio eremu txikia zenez, ez zuten behar indar askorik pilota atzerantz bidaltzeko. Normalean, partidua nork hasiko zuen jakiteko gaur egun erabiltzen den txanpon batekin erabakitzen zen.Sakea punpa bat egin eta gero burutzen zen eta pilota jo edo kolpatu behar zen. 

-Aurrelariek, eskumaldean edo erdialdean kokatzen ziren, bertan, errazagoa zelako kantxaren paretak erabiliz estrategia on bat burutzea. Gainera errazagoa egiten zitzaien bi eta hiru  paretak egitea. Hala ere, hiru pareta egitea oso zaila zen eta ia inork lortzen zuen azken paretara iristea.Aurrelaria kontu handiz eskerreko paretarekin egon behar zen,pilota frontoiatik irteten ez usteko.

-Atzelariek, ordea,atzeko parteko eskumaldean jartzen ziren gehien bat, bertan tantoa egiteko probabilitate handiak zeudelako. Pilota kanpora urtetako arriskua zegoenez, atzelariek erreflexu ugari eduki behar zituzten baita teknika ugari. Izan ere,ezinbestekoa zen pilotak leku zehatzetara bidaltzea.

Sake-errestoan berriz kokapen zehatz bat zeukaten kantxa oso txikia zelako.
*Oharra: Orrialde honetako azkenengo bideoan  adieraziko dizuegu.

-Hona hemen jokamoldearen bideo bat:

Kolpe ospetsuenak

``Tanto behartua´´ lortzeko kolpe edo taktika gutxi zeuden eta guztiak jokalari azkarrek ezagutzen zituzten. Hona hemen estrategia erabilienak:

-          Sakea eskumatik eginda, frontisa eta esker horma ukituz, eskumaldeko txoko batera pilota eramatea. Bertan pilota ``hilda´´ gelditzen zen. Horren ondorioz, errestatzaileek ezin zuten pilota altxatu eta frontisera bideratu.

-          Pilota frontisera jaurti ondoren botea kanpo mugaren parean kokatzea. Horren ondorioz, pilota botea egin ostean arkupetik irteten zen eta errestatzaileek ezin zirenez arkupetik irten, gehienetan ez ziren pilota kolpatzeko gai izaten.  Pilotak bote gutxikoak zirenez, dejada ugari egitea oso ohikoa zen eta tanto gehienak errestatzailea dejadetara iristen ez zelako egiten ziren.
      Ezkerreko hormaren urruneko zonaldera jaurtitzea oso ohikoa zen, zeren eta aurkarien errestoak indar gutxikoak ziren. Honi esker, pilota aurrelariaren menpe gelditzen zen.